مطالعۀ تأثیر هوش هیجانی بر رفتارهای پرخطر عمدی رانندگان

رفتارهای پرخطر رفتارهای بالقوه مخربی هستند که افراد به‌طور ارادی یا بدون اطلاع از پیامدهای نامطلوب احتمالی، آنها را انجام می‌دهند. این مفهوم خود متأثر از عوامل اجتماعی و شخصیتی زیادی است و در این مقاله تلاش شده است نقش هوش هیجانی و ابعاد آن بر رفتارهای پرخطرعمدی ارزیابی شود. روش پژوهش پیمایشی بوده و ابزار اندازه‌گیری پرسش‌نامه بسته پاسخ است. جامعۀ آماری رانندگان استان آذربایجان شرقی است و حجم نمونه، با استفاده از فرمول «کوکران» به‌تعداد 380 نفر و به‌روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شده‌اند. پس از جمع‌آوری پرسش‌نامه‌ها اطلاعات لازم به‌وسیلۀ نرم‌افزار spss تجزیه و تحلیل شده و برای آزمودن فرضیات نیز به‌تناسب میزان سنجش متغیرها از آزمون ضریب همبستگی «پیرسون» و تحلیل رگرسیون چندگانه، استفاده شده است. براساس نتایج پژوهش، همبستگی معنادار و معکوسی بین ابعاد هوش هیجانی و رفتارهای پرخطر و عمدی رانندگی وجود دارد و مطابق نتایج رگرسیونی متغیرهای خودآگاهی، خودانگیزی، مهارت همدلی و خودکنترلی، درمجموع 8/31 درصد از کل واریانس رفتارهای پرخطر عمدی را تبیین کرده‌اند.